Priče o Poslanicima, neka je blagoslov i mir na njih, i priča dodaj ljude مع Naš gospodar Hood Mir neka je s njim, hvaljen neka je Allah, Bog prvih i posljednjih, On je poslao poslanike, objavio knjige i postavio dokaz protiv svega stvorenog.
Neka je dova i selam na gospodara prvog i posljednjeg, Muhammeda bin Abdullaha, neka je Allahov blagoslov na njega i njegovu braću, vjerovjesnike i poslanike, i njegovu porodicu i ashabe, i neka je mir na njega do Sudnjeg dana.
Uvod u priče o prorocima
U pričama vjerovjesnicima stoji opomena za razumne, za one koji imaju pravo zabrane, rekao je Uzvišeni: {Uistinu je u njihovim pričama bila pouka za one koji razum imaju.
U njihovim pričama je uputa i svjetlo, i u njihovim pričama je zabava za vjernike i jača njihovu odlučnost, i u njima je učenje strpljivosti i podnošenju štete na putu pozivanja Bogu, i u njima je ono što su vjerovjesnici bili visokog morala. i lijepo ponašanje prema Gospodaru njihovom i prema sljedbenicima njihovim, i u tome je strogost njihove bogobojaznosti i lijep ibadet Gospodaru njihovom, i u tome je Božija pobjeda Njegovih vjerovjesnika i Njegovih poslanika, i da ih ne iznevjeri, za dobro kraj je za njih, a nesreća za one koji su prema njima neprijatelji i od njih odstupaju.
I u ovoj našoj knjizi ispričali smo neke od priča naših proroka, kako bismo mogli razmotriti i slijediti njihov primjer, jer oni su najbolji primjeri i najbolji uzori.
Priča o našem gospodaru Hoodu, mir neka je s njim
dodaj ljude
- On je Božiji poslanik, Hud bin Shalakh bin Arfakhshid bin Sam bin Noah, mir neka je na njih dvojicu.
Bio je iz plemena po imenu Ad, a oni su bili Arapi koji su živjeli u Al-Ahqafu, što su planine pijeska, i bili su u Jemenu.
I često su živjeli u šatorima sa ogromnim stupovima, kao što je rekao Uzvišeni: {Zar nisi vidio kako je Gospodar tvoj postupio s Adom (6) Iramom od stupova (7) kakvih u zemlji nije bilo stvoreno} (3) .
Dakle, ovo su prvi koji su obožavali kipove nakon potopa, pa im je Bog poslao Huda, mir neka je s njim. - فدعاهم هود عليه السلام إلى التوحيد، وذكرهم بربهم، فكذبوه وخالفوه، وتنقصوه وسخروا منه، حكى الله مقالتهم وسخريتهم بهود ورد هود عليهم فقال: {قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ(66)قَالَ يَاقَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ(67)أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ(68)أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً فَاذْكُرُوا ءَالَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(69)} ( 4).
- Pa ih je posavjetovao i podsjetio na milost Božiju nad njima da ih je učinio halifama i ostavio im u nasljeđe zemlju nakon Nuhovog naroda, i učinio ih najstrožim ljudima svog vremena u smislu stvaranja, strogosti i ugnjetavanje.
Ali ovi savjeti nisu koristili i nisu ih zapamtili kod Boga, te su mu rekli: {Rekli su, ako smo propovijedani ili nismo bili među propovjednicima (136), ako je ovo samo stvaranje prvih) ( 137).
A oni rekoše: {Rekoše, Židovi, niste nam došli s dokazima, i mi ne napuštamo naše bogove od vaših riječi, i ne vjerujemo u vas (53) nas je loše odvratio}. - Oni su odgovorili svom Poslaniku rekavši: "Ti nisi došao sa mudžizom, ili znakom koji svjedoči istinitost tvoje tvrdnje, i mi nećemo napustiti obožavanje ovih idola zbog tvojih riječi. Naprotiv, oni su mu se rugali i vratio njegovu tvrdnju o vjerovjesništvu i poziv na monoteizam zbog njihovih bogova koji su ga pogađali u njegovom umu.”
Tada im je njihov prorok rekao: {Rekao je, “Svjedočim Bogu, i svjedočim da sam nevin za ono što vi pridružujete (54) mimo Njega, pa spletkujte protiv mene svi zajedno, a zatim mi ne dajte oduška. (55) A Gospodara tvoga, nema životinje a da se ne uhvati za čuk njen, Gospodar moj je zaista na Pravom putu}(1) .
Ovo je izazov od Huda, mir neka je s njim, jer on se prvo odrekao njihovih bogova, a onda ih je sve izazvao da mu nečim naude dok je jedan. - ولما قالوا لهود عليه السلام: {قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(70)} رد عليهم: {قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَءَابَاؤُكُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا Od vlasti, pa čekaj, ja sam s tobom među čekajućima} (2).
- فحل عليهم عذاب الجبار، وخسروا خسرانًا مبينًا، وكان أول أمر عقوبتهم ما ذكره الله في سورة الأحقاف: {فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ(24)تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا يُرَى Osim stanova njihovih.Tako nadoknađujemo narod zločince (25)} (3).
- Pa im je bilo drago kada su vidjeli oblake kako se približavaju i mislili su da im je kiša stigla, a nisu znali da ih je muka snašla.
I ovaj vjetar se spominje u suri Al-Haqqa: To su prazna stabla palmi (6), pa vidiš li da im je što ostalo (7)} (8). - I spominje se u suri Al-Qamar: krivi palmini panjci (18)} (19).
Također se spominje u suri Al-Dhariyat: - Ovaj veliki vjetar trajao je sedam noći i osam dana, jalov vjetar koji nije proizveo ništa dobro, i sve što je prešlo preko njega učinilo ga je raspadnutim, smrtnim i istrošenim, i ovaj vjetar njegove snage je bio da je nosio čovjeka, pa ga je podigao u zrak, zatim ga spustio na majku njegove glave i razbio ga sve dok nije postao leš bez glave, poput šupljina praznih palmi.koji nema glave.
A ime ovom vjetru bijaše osa. On, neka je Božija molitva i mir na nj, reče: (Ti si dječaštvom pobijedio, a Ad si uništio osicom) (7).
Al-Saba: vjetar koji puše sa istoka i al-Dabur: vjetar koji puše sa zapada. - قال تعالى: {وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ ءَامَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَنَجَّيْنَاهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ(58)وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ(59)وَأُتْبِعُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْدًا Adu, narodu Huda (60)} (8).
- Tako je Bog uništio zulumćare, a svojom milošću spasio Hudu i vjernike, pa Bogu neka je hvala, milost i milost.
